Publikacje i porady

W co się bawić z dzieckiem w domu? Zabawy rozwijające aktywność poznawczą i nie tylko – polecamy!!!

http://maluchwdomu.pl/dzialamy/eksperymenty-i-doswiadczenia

Co robić z dzieckiem w domu?

100 pomysłów na zabawy

1. Upiec i ozdobić ciasteczka
2. Pobawić się w teatrzyk
3. Zrobić pokaz mody
4. Zrobić karmnik dla ptaków
5. Układać puzzle
6. Zrobić sobie sesję fotograficzną z gadżetami
7. Stworzyć własną grę planszową
8. Zbudować namiot z kocy i poduszek
9. Czytać książki
10. Bawić się w kalambury
11. Bawić się w ciepło/zimno
12. Wydrukować kolorowanki z internetu
13. Bawić się w sklep
14. Ugotować razem obiad, wspólnie zaplanować menu
15. Zrobić pyszny, kolorowy deser
16. Zrobić seans filmowo-bajkowy z popcornem
17. Ułożyć zamek z klocków
18. Zrobić samodzielnie piasek kinetyczny
19. Zrobić samodzielnie instrumenty i urządzić koncert
20. Zrobić list – wycinankę ze starych gazet
21. Zrobić figurki z warzyw, a potem je schrupać
22. Zrobić frytki z jabłek i je schrupać
23. Zagrać w zgadywanie smaków
24. Zrobić konkurs na największą wieżę z klocków
25. Zasadzić kiełki/fasolę na parapecie i obserwować jej wzrost
26. Nagrywać filmiki w aplikacji Boomerang – mega frajda dla dzieci
27. Bawić się w restaurację
28. Bawić się w „Kto najdłużej wytrzyma…”
29. Zrobić pokaz zabawek
30. Uszyć prostą zabawkę lub poduszkę
31. Bawić się w zamianę ról
32. Bawić się w segregowanie (guzików, fasolek)
33. Bawić się w skojarzenia (np. słońce-gorąco-wakacje-szkoła)
34. Podchody w domu
35. Zabawa w ciuciubabkę
36. Zabawa w „Raz dwa trzy, baba Jaga patrzy”
37. Zgadywanki z zasłoniętymi oczami -„Co to za przedmiot?”
38. Tor przeszkód
39. Wklejać zdjęcia do albumu
40. Scrapbooking
41. Zabawa w szpital
42. Zabawa w fryzjera/kosmetyczkę
43. Zabawa w „Przynieś mi…”
44. Stworzyć tablicę manipulacyjną
45. Zagrać w kręgle plastikowymi kubeczkami
46. Odrysowywać cienie
47. Robić proste eksperymenty naukowe
48. Przeskakiwać skakankę, gumę
49. Robić pieczątki z ziemniaka, cytryny
50. Zrobić obrazki z odbić dłoni
51. Zrobić odciski w masie solnej
52. Celować piłeczką do kosza/miseczki
53. Zabawa w piknik w domu
54. Zabawa w obrazki i słówka po angielsku
55. Zrobić prezent dla babci i dziadka
56. Upiec chleb
57. Zrobić pidżama party
58. Napisać list
59. Bawić się w karaoke
60. Urządzić disco
61. Bawić się rurkami termokurczliwymi (do kupienia w markecie budowlanym, kolorowe i tanie)
62. Zrobić pizzę – każdy z wybranymi przez siebie składnikami
63. Bawić się w robienie czynności na czas, np. sprzątanie pokoju
64. Robić biżuterię, np. z rzemyka, koralików
65. Wycinać z tektury samochody, ludziki
66. Origami
67. Bawić się w chowanego
68. Robić kukiełki ze skarpetek, a potem teatrzyk kukiełkowy
69. Urządzić bal przebierańców
70. Zrobić z pudełka poi butach ozdobną skrzynkę z pamiątkami
71. Wycinać z filcu elementy w kształcie jedzenia, zwierzątek
72. Zrobić cotton balls
73. Urządzić talent show
74. Zrobić wspólnie drzewo genealogiczne
75. Bawić się w pocztę
76. Malować obrazki na płaskich kamieniach lub krążkach z drewna
77. Zrobić domek lub samochód z wielkiego kartonowego pudła
78. Pompować i wypuszczać balon
79. Zrobić sałatkę lub szaszłyki owocowe
80. Bawić się w naśladowanie odgłosów zwierząt
81. Zrobić akwarium i rybki z kartonu
82. Zbudować domki z kart
83. Zrobić koronę, kapelusz z tektury i bibuły
84. Zrobić i kolorowo udekorować babeczki
85. Bawić się w kąpieli wszystkim co się da
86. Robić bańki mydlane
87. Malować twarze (specjalnymi farbkami)
88. Zrobić pompony z włóczki
89. Namalować wielki plakat
90. Nagrywać się na dyktafon
91. Zagrać w warcaby/szachy
92. Zagrać w minigolfa
93. Urządzić rodzinny teleturniej
94. Zrobić wystawę prac dzieci
95. Zrobić zakładki do książek
96. Bawić się w przykręcanie śrubek
97. Strzelać folią bąbelkową
98. Zrobić ozdoby do pokoju dziecięcego
99. Zrobić obrazki za pomocą gąbki
100. Poznać narzędzia z kuchni lub garażu

Źródło/; https://rodzicowo.pl/artykuly/co-robic-z-dzieckiem-w-domu-100-pomyslow-na-zabawy/

BEZPIECZEŃSTWO DZIECKA W SIECI

Współczesny świat zmienia się bardzo szybko. Zewsząd otaczają nas ekrany komputerów, tabletów, smartfonów, coraz okazalszych odbiorników TV. Często ułatwiają nam one życie, lecz również stają się coraz powszechniejszym sposobem spędzania czasu przez dorosłych oraz dzieci. Nasze pociechy, jak obserwujemy chyba wszyscy, w coraz młodszym wieku fascynują się rzeczywistością wirtualną.Niestety jest to bardzo niebezpieczne dla rozwoju naszych dzieci.

Jaki jest negatywny wpływ mediów na dziecko:

• Zaburzenia snu, koszmary nocne .
• Stymulacja agresywnych fantazji .
• Używanie wulgaryzmów .
• Wywoływanie nowych form zachowań agresywnych, a czasami wręcz instruktaż niebezpiecznych zachowań.
• Skłonność do impulsywności, zaburzenia spostrzegania rzeczywistości .
• Formowanie się agresywnych zachowań – dzieci, które dużo grają są znacznie agresywniejsze od rówieśników .
• Przyczyniają się do upadku autorytetów.
• Zacierają różnice między wyobraźnią odbiorcy a rzeczywistością.
• Coraz częściej zastępują drugiego człowieka jako partnera dialogu .
• Są istotnym narzędziem manipulacji opiniami i poglądami dzieci i młodzieży.
• Towarzyszą dziecku często przez wiele godzin dziennie (ograniczają inne zajęcia , przede wszystkim ruchowe i pobyt na świeżym powietrzu).
• Są magnesem przyciągającym i uzależniającym dziecko .
• Przeżycia dzieci, jakie dostarczają im środki masowego przekazu wpływają na ich rozwój emocjonalny – wzrost lękliwości z powodu wielu scen przemocy i agresji – dzieci naśladują takie zachowania – naukowcy amerykańscy obliczyli, że aby obejrzeć tyle aktów przemocy, ile dziecko przyswaja między 6 a 7 rokiem życia, trzeba być w środowisku przestępczym przez 580 lat.

Telewizja:

Czas poświęcony mediom jest najdłuższy w porównaniu z innymi formami stałej aktywności. To media, w tym głównie telewizja, kształtuje świadomość społeczną , ustala ważność informacji, narzuca postawy i wyznacza wartości. Dzieci są szczególnie podatne na medialne oddziaływania. Nie posiadają bowiem jeszcze solidnej wiedzy w wielu dziedzinach, nie mają też ukształtowanych postaw i systemów wartości , nie potrafią w sposób trafny i mądry wybierać i oceniać przekazywanych informacji.

Przeciętny czas, jaki spędzają dzieci przed telewizorem:

• 2-3 latki – 45 min./dziennie,
• 8 -12 latkowie – 2-5 godz./dziennie, a 6-7 godz. w weekendy,
• 16 – latkowie – 4 godz./dziennie,

Telewizja wg psychologa dziecięcego Doroty Zawadzkiej

• Telewizja zabija u dzieci naturalną potrzebę doświadczania życia; ograniczane są formy dziecięcej aktywności typu zabawy w odkrywanie , poszukiwanie, bo ekran w gotowej formie pokaże szybciej i bardziej atrakcyjnie. Hamowana jest też dziecięca wyobraźnia, ponieważ media zaoferują gotowe obrazy, scenariusze sytuacji czy zachowań.
• Telewizja zachęca do umysłowego lenistwa – nie trzeba szukać informacji tylko włączyć przycisk aparatu.
• Telewizja osłabia poczucie własnej tożsamości i wartości. Prezentując najlepszych, każe porównywać się i dokonywać własnej oceny.
• Telewizja upośledza zdolności językowe – dziecko jest biernym odbiorcą, do którego mówi telewizor i nie wymaga odpowiedzi.
• Telewizja powoduje, że tam gdzie nie ma obrazów kolorowych, szybko zmieniających się, z podkładem różnego dźwięku – dzieci szybko się nudzą i zniechęcają.

Nadmierne korzystanie z komputera prowadzi do:

• Zaniku więzi rodzinnych .
• Pogarszania stanu zdrowia – wady kręgosłupa, wzroku .
• Zmęczenia, zaniedbywania obowiązków, rozkojarzenia.
• Uzależnienia – jeszcze niedawno najmłodszy pacjent Centrum Uzależnień Medialnych miał 2 lata ( od TV), zaś najmłodszy uzależniony od gier komputerowych – 9 lat. Granica wieku dzieci, uzależnionych od komputera szybko się obniża!
• Eksperymenty psychologiczne pokazują, że dzieci tracą wrażliwość pod wpływem agresji w mediach.
• Uzależnienia od silnych bodźców – od adrenaliny, emocji, sieci – to swoiste elektroniczne LSD, wywołujące niepokój psychoruchowy wtedy, kiedy dziecko jest poza siecią.
• Utożsamianie się z bohaterami gier – naśladowanie agresji: TO SIĘ DZIEJE POWOLI, ALE SYSTEMATYCZNIE.
• Preferowania postaw konsumpcyjnych typu „wszystko mi się należy”.
• Wulgaryzacji słownictwa.

Oddziaływanie gier komputerowych na psychikę:

• Gracz nie jest biernym odbiorcą – uczestniczy aktywnie, sam dokonuje wyborów, jest bohaterem, wybiera środki, a czasem tortury, by pokonać przeciwnika.
• Dziecko uczy się, jak być szybszym , lepszym – ale często w sposób niegodziwy- jak ominąć, zabić, dojść do celu za wszelką cenę, bez zastanawiania się nad tym, jakimi środkami.
• Niebezpieczny efekt wielokrotnego powtarzania – prowadzi do uczenia się.
• Kojarzenie zachowań agresywnych z nagrodą („wygrałem!) – wzmacnianie takich zachowań, jest bardzo niebezpieczne dla psychiki dziecka!
• Przyzwyczajanie do obrazów magiczno – okultystycznych, a wręcz satanistycznych, a wszystko podane w formie zabawowej.
• Wywoływanie podatności na psychomanipulację.
• Już w grach dla 3 –latków uczy się dzieci jak np. zaszkodzić sąsiadowi (z instruktażem).
• Dziecko może myśleć, że życie jest względne.
• Znacznie podwyższają poziom lęku u dzieci – „muszę zabić pierwszy, bo jak nie – to mnie zabiją”.
• Dużo elementów erotyzujących – zbyt wczesne rozbudzanie seksualne dzieci!
• U dziecka zacierają się granice między dobrem a złem – wszystko staje się względne.
• Agresja przestaje robić wrażenie – „ja się tylko bawię”.
• Przemoc nie jest karana, nie robi na dziecku wrażenia.

Jak uniknąć niebezpieczeństw wynikających z niekontrolowanego korzystania z gier komputerowych?

• Kontrolujmy wybraną grę, także tę pożyczoną od kolegi, poznajmy jej treść i sposób korzystania z danej gry.
• Wprowadzajmy ograniczenia czasu gry – niektórzy rodzice z dobrym skutkiem stosują tzw. „minutnik”.
• Znajdźmy (przez chwilę) czas na wspólną grę z naszymi dziećmi – pozwoli nam to kontrolować relację dziecko – media, obserwować i właściwie reagować na jego reakcje emocjonalne oraz odpowiadać na pytania dzieci.
• Nie instalujmy urządzeń do gier komputerowych w pokoju dziecka – ryzykujemy utratę jakiejkolwiek kontroli ich wykorzystywania.
• Przedstawiajmy dziecku nowe sposoby korzystania z komputera, np. z innych programów niż gry.
• Kupujmy gry odpowiednie do wieku dziecka, pomimo jego sprzeciwu lub odmiennej sugestii. To my jesteśmy rodzicami którzy wiedzą, co jest dobre dla naszych dzieci.
• Przestrzegajmy przerw na odpoczynek, proponujmy alternatywne formy rozrywki, np. aktywność ruchową.

ABY ROZPOZNAĆ, CZY TWOJE DZIECKO JEST UZALEŻNIONE OD INTERNETU, ODPOWIEDZ SOBIE NA NASTĘPUJĄCE PYTANIA:

Dr Kimberly Young wskazuje kryteria, z których pięć musi być spełnionych, aby można było powiedzieć o uzależnieniu:

1. Czy czujesz, że Twoje dziecko jest zaabsorbowane Internetem /myśli o poprzednich, bądź następnych pobytach w sieci/?
2. Czy czuje potrzebę używania Internetu przez coraz dłuższe okresy czasu?
3. Czy wielokrotnie miało nieudane próby kontroli, ograniczenia czasu lub zaprzestania korzystania z Internetu?
4. Czy dziecko czuje się niespokojne, markotne, zirytowane, przygnębione, gdy nie może korzystać z Internetu?
5. Czy pozostaje w sieci dłużej niż pierwotnie planowało?
6. Czy ryzykuje utratę znajomości z przyjaciółmi, zaniedbuje naukę z powodu Internetu?
7. Czy oszukuje Ciebie, aby ukryć narastający problem Internetu?
8. Czy używa Internetu jako sposobu na ucieczkę od problemów lub sposobu na pogorszony nastrój ?

Pornografia – największe zagrożenie dla dzieci w Internecie :

• Według byłego szefa Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji Jana Dworaka 70 % dzieci korzystających z sieci styka się z pornografią.
• Charakterystyczną cechą współczesnej pornografii jest jej brutalność i wyjątkowa obsceniczność.
• Z uwagi na szeroki dostęp do pornografii, dojrzewa w Polsce obecnie całe pokolenie chłopców, ale również dziewczynek, które uczy się seksualności z filmów pornograficznych.
• U osób uzależnionych od pornografii pojawiają się neurologiczne zmiany w mózgu, porównywalne ze zmianami u osób uzależnionych od narkotyków czy alkoholu. Niestety, im wcześniej takie zmiany w mózgu zachodzą, tym trudniejsza jest potem praca, aby te zmiany odwrócić. Z tego powodu tak ważne jest objęcie szczególną ochroną właśnie dzieci i młodzież.
• Polecamy obejrzenie na YouTube filmów: Pandemia pornografii; Wychowane na seksie .

10 porad dla rodziców dotyczących bezpiecznego korzystania z Internetu przez dzieci :

1. Odkrywaj Internet razem z dzieckiem – spróbujcie wspólnie znaleźć strony, które mogą zainteresować Wasze pociechy, a następnie zróbcie listę przyjaznych im stron /pomocny będzie edukacyjny serwis internetowy – www. sieciaki.pl. Jeśli Wasze dziecko sprawniej niż Wy porusza się po sieci, nie zrażajcie się – poproście, by było Waszym przewodnikiem po wirtualnym świecie.
2. Naucz dziecko podstawowych zasad bezpieczeństwa w Internecie –podkreśl, że nie można ufać osobom poznanym w sieci, ani też wierzyć we wszystko, co o sobie mówią. Ostrzeż przed ludźmi, którzy mogą zrobić mu krzywdę.
3. Rozmawiaj z dziećmi o ryzyku umawiania się na spotkania z osobami poznanymi w sieci – dzieci muszą mieć świadomość, że mogą spotykać się z nieznajomymi wyłącznie po uzyskaniu zgody od rodziców i zawsze w towarzystwie dorosłych lub przyjaciół.
4. Naucz swoje dziecko ostrożności przy podawaniu swoich prywatnych danych – ważne jest, by dziecko wiedziało, że podając takie informacje, zawsze musi zapytać o zgodę swoich rodziców. Ustal z nim, że ze względów bezpieczeństwa nie wolno mu podawać swojego imienia, nazwiska, adresu i numeru telefonu.
5. Naucz dziecko krytycznego podejścia do informacji przeczytanych w sieci – mali internauci powinni być świadomi, że trzeba weryfikować znalezione w Internecie treści, korzystając z innych dostępnych źródeł

/ encyklopedie, książki, słowniki /.

6. Bądź wyrozumiały dla swojego dziecka – często zdarza się, że dzieci przypadkowo znajdują się na stronach adresowanych do dorosłych. Bywa, że w obawie przed karą, boją się do tego przyznać. Ważne jest, aby dziecko Ci ufało i wiedziało, że zawsze, kiedy poczuje się niezręcznie, coś je zawstydzi lub przestraszy, może się do ciebie zwrócić.
7. Zgłaszaj nielegalne i szkodliwe treści – tego rodzaju działania pomogą likwidować np. zjawisko pornografii dziecięcej. Nielegalne treści można zgłaszać na policję lub do współpracującego z nią punktu kontaktowego – Hotline / www.dyzurnet.pl /. Punkt ten kooperuje również z operatorami telekomunikacyjnymi i serwisami internetowymi.
8. Przyjrzyj się, jak twoje dziecko korzysta z Internetu – jakie strony lubi oglądać i jak zachowuje się w sieci. Staraj się poznać znajomych, z którymi dziecko koresponduje za pośrednictwem Internetu. Ustalcie zasady korzystania z sieci / wzory Umów Rodzic – Dziecko znajdziesz na stronie /www.dzieckowsieci.pl/ oraz sposoby postępowania w razie nietypowych sytuacji.
9. Zapoznaj dziecko z Kodeksem Dobrego Zachowania w Internecie – zasady Netykiety znajdziesz również na stronie www.sieciaki.pl
10. Pamiętaj, że pozytywne strony Internetu przeważają nad jego negatywnymi stronami – Internet jest źródłem wiedzy, wiec pozwól swojemu dziecku w świadomy i bezpieczny sposób w pełni korzystać z jego bogactwa.

Gdzie szukać pomocy ?

• Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę (dawniej Fundacja Dzieci Niczyje) działa od 1991 roku. Konsultant Telefonu dla Rodziców i Nauczycieli w sprawie Bezpieczeństwa Dzieci dostępny jest pod numerem: 800 100 100.
• Oferuje krzywdzonym dzieciom i ich opiekunom pomoc psychologiczną i prawną.
• Uczy dzieci, jak mogą uniknąć przemocy i wykorzystywania.
• Uczy dorosłych, jak traktować dzieci, co możemy zrobić, żeby nie były krzywdzone.
• Informuje dorosłych, jak reagować, gdy podejrzewają, że dziecku dzieje się krzywda.
• Wpływa na polskie prawo, by jak najlepiej chroniło interes dziecka.

Zanim udostępnisz dziecku smartfon lub tablet zabezpiecz urządzenia w następujący sposób:

• system Android – należy w ustawieniach urządzenia wybrać opcję „Kontrola rodzicielska” i ustalić ustawienia dotyczące ograniczenia treści.
• system iOS (iPad, iPhone) – skorzystać z funkcji „Ograniczenia”, która znajduje się w ustawieniach ogólnych urządzenia.
• system Windows Phone – skorzystać z funkcji „Moja rodzina” w usłudze Bezpieczeństwo rodzinne firmy Microsoft.

CO JESZCZE MA ZWIĄZEK Z NIEKONTROLOWANYM UŻYWANIEM MEDIÓW PRZEZ DZIECI

• Brak odporności na stres (niebezpieczeństwo wynikające z postawy nadopiekuńczości rodziców)
• Brak bliskich więzi dzieci z dorosłymi – głównie z rodzicami, ale również z innymi osobami ważnymi; świat tabletów, komórek, komputerów, nieskończonej ilości drogich zabawek – „kupowanie” dzieci w zamian za czas spędzony z nimi
• Nadwrażliwość na krytykę – może wynikać z zaburzeń komunikacji dorosły – dziecko; ważne by oddzielać zachowania dziecka od niego jako osoby, np. Złości mnie kiedy mówisz….. kiedy robisz…… Oczekuję, że….. zamiast Jasiu, ty zawsze….. Ty nigdy…… Ty jesteś…….
• Niska samoocena – duża rola umiejętnej pochwały opisowej (opisz, co w zachowaniu twojego dziecka podoba ci się zamiast używać słów: Super! Doskonale! Tak, by dziecko wiedziało następnym razem o co ci chodzi, co się w jego zachowaniu podoba mamie/tacie)
• Brak pokory i chęci pracy nad sobą, postawa roszczeniowa dziecka – niebezpieczeństwo tzw. bezstresowego wychowania!
• Sprowadzanie dziecka do rangi „lokaty kapitału”, bardzo wysokie, a zwłaszcza nierealistyczne wymagania względem dzieci.

Nasze dzieci rozumieją nas lepiej niż nam się wydaje – nie chodzi o to, by cały czas koncentrować się tylko na nich, jednak spróbujmy znaleźć w ciągu dnia czas na bycie z dzieckiem, na zabawę z nim – taką, która i nam da wiele radości. Wyłączmy wtedy komórkę, nie odbierajmy maila – całą swoją uwagę skupmy na swoim dziecku. Jeśli zbudujemy więź ze swoim dzieckiem, w przyszłości będziemy mieć wpływ na nie, zwłaszcza wtedy, gdy zacznie dorastać.

Artykuł powstał w oparciu o opracowanie :

mgr Renata Przytulska – psycholog ZPP-P PP-P nr 2 w Częstochowie,

mgr Bożena Bator – psycholog ZPP-P PP-P nr 2 w Częstochowie.

Źródło/; Internet

Polecane:

http://www.dzieckowsieci.pl/

https://sieciaki.pl/dla-rodzicow-i-nauczycieli/przydatne-linki

Poczytaj mi mamo czyli jak czytanie bajek dzieciom
wpływa na ich emocjonalny rozwój.

Współczesna szkoła i nauczyciele w niej pracujący wprowadzają dziecko w świat lektur poszukując coraz to nowych sposobów zainteresowania książką i przygotowania świadomego odbiorcy dzieł literackich. Jeżeli dziecko nie zaspokoi podstawowych potrzeb wynikających z wrodzonej ciekawości świata dzięki książce – zwyciężą groźni konkurenci czytania – film i telewizja. Ważnym jest aby przygotowanie dzieci do samodzielnego czytania i korzystania z literatury jako źródła wiedzy, przeżyć i emocji rozpoczęło się jak najwcześniej. Ogromną rolę odgrywają w tym procesie rodzice, jako osoby wspomagające wszechstronny rozwój dziecka. To czytanie właśnie staje się jednym ze sposobów na umiejętne wspomaganie tego rozwoju. Nie sposób przytoczyć tutaj wszystkich zalet jakie płyną z pięknej tradycji czytania dziecku bajek na dobranoc. Zaleta pierwsza – wzór pięknej mowy – niejednokrotnie przecież na co dzień posługujemy się gwarą. Nasze dziecko idąc do szkoły ma problemy z prawidłową mową . Czytając teksty dostosowane do wieku i potrzeb dziecka dajemy mu przykład prawidłowego budowania zdań i wypowiedzi. Zaleta druga – koncentracja. Dziecko któremu czytano w dzieciństwie bajki potrafi lepiej skupić się w czasie zajęć w szkole, łatwiej się wypowiada , jego mowa jest płynna, buduje poprawniejsze składniowo zdania . Dzięki różnorodności tekstów mały „słuchacz” posiada bogaty słownik ma również lepiej wykształconą pamięć słuchową i wzrokową ( o ile czytane teksty były bogato ilustrowane ). Wielu psychologów wskazuje również na rozwój dziecięcej wyobraźni dzięki słuchanym bajkom. Poza wymienionymi zaletami wypływającymi z czytania dzieciom książek należy zwrócić uwagę na jego rolę w kształceniu emocjonalnym. Czytając teksty nasycamy je emocjonalnie pomagając im poprzez naszą interpretację odczytywać i wyrażać emocje zawarte w tekście. Im młodsze dziecko tym łatwiej utożsamia się z bohaterami bajek wchodząc często w ich rolę . Uwidacznia się to w bezpośrednich reakcjach dziecka i w późniejszych zabawach oraz rysunkach. Czytając dobrze dobrane bajki stwarzamy sytuację w której kształtuje się wyobraźnia dziecka uwarunkowana emocjami pojawiającymi się podczas słuchania. Czytając bajki mamy nieograniczony wpływ na dobór tekstów, które pomogą dziecku w interpretowaniu różnych sytuacji życiowych. Przeznaczone dla dzieci pozycje książkowe przedstawiają ten sam rodzaj emocji jakie towarzyszą im w codziennym życiu. Dzieci słuchając czytanych przez rodziców tekstów rozpoznają siebie w sytuacjach tam opisanych. Zaleta trzecia – czytanie książek wzmacnia relację rodzica z dzieckiem. Widzimy często jak dziecko rośnie nabiera wagi – a czy zauważamy, że równocześnie z tym procesem kształtuje się jego osobowość ? Zaleta czwarta – w życiu dziecka tworzy się obraz rodzica przewodnika i opiekuna – który prowadzi go przez zakamarki życia – bezpiecznie i spokojnie. Jeżeli czytamy dziecku różne pozycje ( bajki, wiersze, opowiadania ) z łatwością odnajdujemy postacie które pomogą w przeżywaniu i przezwyciężaniu trudności, interpretacji trudnych, życiowych sytuacji, rozwiązywanie ich. Odrzucając książkę – świadomie rezygnujemy z jedynej ( oprócz rozmowy ) możliwości porozumiewania się z dzieckiem i wejścia w jego świat. W sytuacji kiedy dziecko zostawione jest samemu sobie w trudnych czy kłopotliwych dla niego sytuacjach szuka pomocy gdzie indziej. Często znajduje dla siebie azyl przed ekranem telewizora sprowadzając kontakt ze światem do jego najgorszej cząstki. Czytajmy więc dzieciom bajki. Dodam tutaj, że wcale nie musimy kupować książek i bajek. Ciekawość świata – rozbudźmy w naszych dzieciach wyobraźnię. Nie zostawiajmy ich na pastwę TV. Przecież to nasze dzieci.

1. TYLKO WSPÓŁPRACA Z NAUCZYCIELKĄ, OPARTA NA WZAJEMNYM ZAUFANIU, PRZYNIESIE OCZEKIWANE REZULTATY.